Pięknej wrześniowej soboty diecezjalna wspólnota RRN spotkała się w uroczym zakątku naszego regionu – w Wiśniowej. Wspólna adoracja Najświętszego Sakramentu, konferencja, możliwość spowiedzi, grupki dzielenia i agapa zintegrowały uczestników wspólnot parafialnych przybyłych na spotkanie wraz z kapłanami. Na adoracji rozważaliśmy tajemnice różańcowe z Błogosławioną Rodziną Ulmów. Ich piękne i trudne, a także święte życie w czasie wojennej zawieruchy przepełnione było miłością Boga i bliźniego, za którego oddali życie, jeszcze w pełni rozkwitu wielodzietnej rodziny.
W konferencji ks. Krzysztof – moderator, zapraszał do komunii życia z Maryją. Zawierzenie z Krzyża – mówił – to dar, na który odpowiedzią jest jego przyjęcie. To co się wydarzyło pod Krzyżem Chrystusa to największe wydarzenie w dziejach ludzkości. Wtedy to zrodziło i wciąż rodzi się nowe, duchowe macierzyństwo. Odtąd możemy Maryję nazywać naszą Matką. Możesz Jej oddać – przekonywał – wszystkie trudne wydarzenia, a Ona się nimi zajmie. To Maryja, twoja duchowa Matka chce zająć się twoimi sprawami. Nie bój się Jej zawierzyć i żyć z Nią w komunii.
Homilię wygłosił ks. Dariusz, opiekun wspólnoty w Wiśniowej. Mówił o tym jaka ma być modlitwa, czym jest małżeństwo i dlaczego zniechęcenie może być szansą na pogłębienie relacji z Bogiem. Wszystko co robimy i czego doświadczamy ma przyczyniać się do pogłębiania naszej miłości do Boga.
Grzech, słabość, niewierność, to okazja, a nawet pretekst do spotkania z Jezusem, by Jemu się powierzać, od Niego oczekiwać pomocy, nie szukać własnej doskonałości, ale skruchy , bo miłość Boża, a nie własna, ma w nas wzrastać i promieniować na otoczenie.
W grupach dzieliliśmy się usłyszanym Bożym Słowem, naszym doświadczeniem Boga w codziennym życiu rodziny i wspólnoty. Wiele osób mówiło o tym jakie przeszkody towarzyszyły im kiedy podjęły decyzję o przyjeździe i jak wdzięczne są, że dotarły, bo usłyszane Słowo i spotkanie z Jezusem , umocniło ich i radością napełniło serce.
Agapa dostarczyła nam dużo radości ze wspólnego spotkania. Można było się zobaczyć, porozmawiać i ucieszyć , bo przecież nasze serca wypełnione zostały miłością do Boga i człowieka.
Chwała Panu!
